Vaak lees ik meer dan één boek tegelijk, meestal hebben die niets of weinig met elkaar te maken. Soms zijn er grappige parallellen, zoals tussen De twijfelbrigade van Jan Paul van Soest en De vrolijke wetenschap van Nietzsche.

De twijfelbrigade (een boek dat vijf sterren zou moeten krijgen) gaat over door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde: een inmiddels onomstotelijk feit, bewezen met een enorme hoeveelheid gedegen onderzoek. Toch is slechts 5% van alle (klimaat)wetenschappers (de twijfelbrigade, die dat dus allemaal in twijfel trekt) in staat om politiek en publieke opinie veel beter te beïnvloeden dan de meer dan 95% van de wetenschappers die het in feite bij het rechte eind hebben. Hier is natuurlijk veel meer over te zeggen, lees daarvoor het boek.

Ondanks dat ze zich steeds weer baseren op nauwelijks gefundeerd, verouderd, vervalst onderzoek is de twijfelbrigade in staat gebleken ons ernstig te laten twijfelen aan het feit dat de aarde deze eeuw zeker tussen de 2 tot 4 graden Celsius zal opwarmen met alle desastreuze gevolgen van dien. In Nederland ‘gelooft’ minder dan 45% van de volwassenen in de opwarming van het klimaat door de mens.
Om dat te bereiken heeft de twijfelbrigade een heel arsenaal strategieën en tactieken in stelling gebracht en gebruikt die vooral via (sociale) media. Framing, spinning, lobbying, op de man spelen enz. enz. En dat alles aantoonbaar gesteund en gefinancierd door de bekende industriële belanghebbenden (olie, gas, kernenergie, tabaksindustrie etc.).

Een belangrijk voordeel dat de twijfelbrigade heeft bij haar propaganda, is het psychologische feit dat wij mensen nu eenmaal niet snel geneigd zijn om bestaande ideeën en opvattingen te laten varen als zich nieuwe, conflicterende kennis aandient. Helemaal niet als die nieuwe kennis je niet direct – en op korte termijn – raakt, maar wel geld lijkt te gaan kosten. Ook daarover veel meer in het boek zelf.

En dan lees je opeens Nietzsche: