Maandelijks archief: augustus 2014

Ik heb voorspellende gaven…

Banken, Brazilië, Crisis, Ergernissen, Occupy, Overconsumptie
Alles totaal op z’n kop: De val van Icarus.           Henri Matisse

Bijna drie jaar geleden, schreef ik (aus einem Guss) onderstaande tekst, onder de titel: DE crisis? Weg ermee!

Op allerlei manieren zit DE crisis, waarover kranten en media maar niet lijken te kunnen ophouden, me echt tot hier! Helemaal spuugzat ben ik al die artikelen en verhalen van tientallen/honderden journalisten, deskundigen, demonstranten of wie dan ook. Ze spreken elkaar tegen, spreken elkaar na, discussiëren, voorspellen enzovoort, etcetera en zo verder.

Van de week nog twee (naar mijn indruk deskundige) economen bij de DWDD. Een uiterst merkwaardige vertoning, experts die op een lacherige, gegeneerde toon vertellen dat het misschien wel bijna is afgelopen met de euro, met Europa of nog erger. En dat we er ook niet veel aan kunnen doen. Menen ze dat nou? Zijn ze echt serieus? Waarom stellen ze zich dan zo aan onder aanvoering van lachmannetje Matthijs?

Mijn voorspelling: over een paar jaren zeggen we terugkijkend op DE crisis: het was geen leuke tijd, we hebben (terecht) flink moeten inleveren, we waren in verwarring, we waren bang, maar we hebben er toch wel iets van geleerd. En Europa? Dat bestaat nog steeds, met Griekenland erbij, plus de andere landen die zich inmiddels hebben aangesloten. En de euro? Niets aan de hand!
En China of Brazilië? Laten we hopen dat het dáár wat beter gaat, dat er misschien iets meer democratie en mensenrechten zijn, en iets minder milieuvernietiging. Maar ja, dat vraagt nu eenmaal zijn tijd.

En al die mensen die met hun goud- en zilverbaren de rimboe zijn ingetrokken om zich onafhankelijk te maken van het definitief instortende globale wereldsysteem? Die zijn allang weer terug en hebben hun baren en munten maar weer ingeruild voor euro’s om brood en spelen te kunnen kopen in de mall, supermarkt of biologische winkel.

DE crisis, hou toch op! Je moest eens weten hoe ik me af en toe voel…

Groene Engel slaat weer toe!

Den Haag in de lift, Ergernissen, Guerrilla gardening, UItvinderswijk, Vrekkenkrant

Groene-Engel-350Hanneke ken ik niet anders dan – op de een of andere manier – actief met planten en bloemen. Ik heb me er jaren tegen verzet, als gelukkige bezitter van een bos plastic tulpen op de schoorsteen, maar het mocht niet baten. Sterker nog, ze heeft me min of meer bekeerd.
Zelfs ik ben nu af en toe aan te treffen in tuinen en tuintjes en doe daar het mijne om planten en struiken te verzorgen. Niet zozeer in onze (voormalige) tuin, want dat was echt haar domein, maar wel in en om de wijk waar we woonden. Een verslag daarvan staat op de Meer Groen KAART.

Na ons vertrek uit de Marconistraat, dacht ik dat het – met het kleine balkonnetje van het nieuwe huis – wel zo’n beetje zou zijn afgelopen met tuinieren. Dat we nu ongestoord – op ieder moment – de deur achter ons konden dichttrekken en op vakantie gaan, voor een week, voor een paar maanden; het maakte niet uit, dacht ik. Maar ik had buiten de waard gerekend, want er staan inmiddels binnen, op het balkon en voor de deur heel wat bakken en potten. Toch weer een heel georganiseer om die goed te laten verzorgen tijdens onze afwezigheid. En dat is nog niet alles.

gevel-11Toen we in maart verhuisden was er in onze nieuwe straat nauwelijks groen, hier en daar wel wat potten bij voordeuren en een bescheiden geveltuintje. Het hele buurtje (Eden genaamd) is nogal stenig en onze straat was daar een goed voorbeeld van. Nu, vijf maanden later heeft een ware metamorfose plaatsgevonden. Het kan niet anders, de Groene Engel heeft toegeslagen! Eerst werden allerlei restanten uit de oude tuin verpot en rond onze voordeur gezet.

boomspiegel-AV-1Maar de boomspiegels in ons stukje straat, vier flinke grote, lagen er troosteloos bij, vol onkruid, blikjes, peuken, hondenpoep etc. Ook dat werd door Hanneke voortvarend aangepakt. Nu zijn ze (met wat hulp van buren en ondergetekende) een lust voor het oog en groeien en bloeien zo hard dat er al bijna een compost-hoop nodig is.
Bijkomend voordeel? Hanneke krijgt zo makkelijk contact met mensen uit de straat en het omliggende wijkje. Ze wordt vaak aangesproken, bijna iedereen vindt het leuk dat de buurt groener wordt.
Het is misschien jammer dat we niet zomaar de deur achter ons dicht kunnen trekken, maar al dat nieuwe groen is me meer waard .

Niet helemaal in vorm…

Den Haag in de lift, Hofvijver, Kunst

Sinds enkele maanden wonen we in het centrum van Den Haag, in een wijkje genaamd… Eden, waarover later meer. We verkennen onze nieuwe woonomgeving te voet. Vlakbij is bijvoorbeeld de Hofvijver, waar we natuurlijk al vele malen omheen en langs zijn gelopen, maar toch ontdekte ik iets nieuws, dat daar overigens al meer dan negentig jaar aanwezig is.
In 1923 werden, op advies van Berlage, de huizen langs de zuidkant van de Hofvijver (de kant van de Gevangenpoort) gesloopt om een betere toegang voor autoverkeer tot de stad mogelijk te maken. Berlage ontwierp daarbij de bekende fraaie zuil met tegelwerk van Ingen-Housz. Ik vermoed dat het hekwerk om dat deel van de vijver dat toen geplaatst werd, ook door Berlage ontworpen is. Het sluit goed aan bij de zuil, maar zeker weten doe ik het niet. Op de hoeken van de vijver kun je op een bank over de vijver uitkijken.
Wat me daarbij (eerst aan de oostkant, op de foto hieronder) opviel was het rode ornament in het hekwerk. Je moet er echt even voor gaan zitten en studeren, maar dan is duidelijk dat het kwart linksonder niet gelijk is aan de overige delen. De smid moet een stuk ijzer tekort zijn gekomen en gedacht hebben: “Jammer dan, maar dat valt toch niemand op.”

Ornament-oost

Nog grappiger is dat het ook aan de westkant (foto hieronder) niet helemaal klopt. De spiralen eindigen in een soort lob, maar ook hier is het kwart linksonder niet helemaal ‘in vorm’. Was het zaterdagmiddag, toen de smid vroeg naar huis (of de kroeg) wilde? Of misschien maandagochtend?

Vreemd eigenlijk. Bij het ontwerp en de constructie van de nieuwe doorgang, het hekwerk en de zuil moeten  nogal wat mensen betrokken zijn geweest: opdrachtgevers, ambtenaren van de gemeente Den Haag, Berlage, de uitvoerenden, hun leidinggevenden en vele anderen. Heeft niemand dit gezien? Of wel gezien en gedacht: “Och, laat maar zitten…”?
Zou zoiets nog uit te zoeken zijn? Wie is de man/vrouw die mij dat zeggen kan?

Ornament-west