Maandelijks archief: januari 2015

Voddenwever

Net voor mijn veertigste solliciteerde ik naar een baan bij CapVolmac. Het gesprek was zo’n beetje halverwege. De manager pakte mijn CV er nog eens bij, las erin, keek me over de rand ervan aan en zie: “Wel een Wild West CV.” Dat kon ik niet ontkennen. Net ervoor had ik mijn weverij verkocht, een bedrijf waar ik ruim zeven jaar had geploeterd om een redelijk inkomen te verdienen. Dat was niet gelukt, maar het Polygoon-journaal had ik er wel mee gehaald.

PS Die baan bij CapVolmac is gelukkig niet doorgegaan.Voddenweverij-AVE

Camembert-museum

Zoals ik al jaren weet is opruimen een bezigheid die meestal veel oplevert. Van Hanneke geleerd, dat wel, want oorspronkelijk was het in mijn leven nogal eens een zootje. Nu we in een (kleiner) huis wonen, bleef er toch nog een aardige zolderruimte vol – onverwerkte – zaken over: foto’s, brieven, (documentatie over) kunst, boeken, correspondentie, kindertekeningen en… een paar vreemde verzamelingen.

Camembert-monnikenAls eerste pakte ik de verzameling camembert-doosjes aan. Als Hanneke en ik samen op vakantie gaan (sinds veertig jaar meestal naar Frankrijk) verzamelen we deksels van camembert-doosjes. In eerste instantie waren we gefascineerd door de afbeeldingen van vreemde oude monniken. (Voor de liefhebbers: klik op de foto voor groter formaat.)
Later bleken er meer leuke onderwerpen afgebeeld op die deksels. In de loop der jaren leidde dat tot zo’n vier-vijfhonderd verschillende exemplaren. Het is – als je er eenmaal mee begint – een mer à boire; zelden zul je eenzelfde etiket aantreffen, op enkele grote merken na. Ook zoon Michaël leverde, toen hij in Frankrijk woonde, een substantiële bijdrage, niet alleen met camembert-merken, maar ook met verpakkingen van allerlei andere Franse kazen, na een bezoek aan een drukkerij van kaasetiketten.

Le Musée Tyrosémiophile
Al jaren geleden had ik ruim tweehonderd ervan op acht panelen geplakt en ingelijst, zo’n beetje naar onderwerp gerangschikt. Die panelen hangen nu in het eerste (en ongetwijfeld enige) Nederlandse Camembert Museum, in het halletje van ons huis.
Gratis voor museumjaarkaart-houders en degenen die een camembert-etiket inleveren. Openingstijden op aanvraag.
Ook de niet ingelijste exemplaren en andere merken zijn voor bezoekers in te zien, te bevoelen en beruiken.
Inmiddels is ook duidelijk dat ik niet de enige ben die kaasetiketten verzamelt. In Frankrijk is het een ware hobby, waar duizenden verzamelaars mee bezig zijn. In het Frans heten ze: tyrosémiophiles (kaas-merkteken-liefhebbers). Oude etiketten worden voor grote bedragen verhandeld of verruild.
Er zijn verenigingen, sites, (ruil)beurzen etc. etc. Werkelijk tienduizenden etiketten zijn via internet te bekijken. Een aardige ingang is www.club-tyrosemiophile.fr, waarop beweerd wordt dat daar meer dan 300.000 etiketten te zien zijn. Goed voor uw Frans. Ook zijn er aardige filmpjes over het fenomeen te bekijken. 

Camembert-museum

Kabouterhuis weer bewoond…

Kabouterhuis-weer-bewoondNa maanden leegstand en verwaarlozing is het (voormalige) smurfenhuisje weer bewoond. Nu door twee kabouters, duidelijk hier gekomen vanuit verre streken. Ze hebben het huisje en de tuin weer opgeknapt en ook de veestapel is flink aangevuld. We wensen de nieuwe bewoners van de Uitvinderswijk veel geluk in 2015!!!