In NRC/Next van vandaag (17-3-2017) een lezenswaardig stuk van Folkert Jensma over het Rafels aan de Rechtsstaat van Ferdinand Grapperhaus, waarin de huidige populistische ellende helder wordt geanalyseerd. Het gaat vooral over ongelijkheid en integratie.
Echt een aanrader. De conclusie heb ik hieronder uit de krant gekopieerd.
In een vorige blog meldde ik de rare toestanden op de site van Eneco, waar je feedback kunt krijgen over je gebruik van gas/stroom in vergelijking met je buurt en het landelijke gemiddelde. Daar klopte helemaal niets van. Inmiddels is daarover flink gecorrespondeerd met de hoogste PR-man van Eneco en op het gebruikersforum. Van beide kanten werd verzekerd dat er hard wordt aan gewerkt om e.e.a. kloppend en duidelijk te maken.
We zijn nu twee weken verder en wat is het resultaat? Zie onder, ik geef alleen een afbeelding van gas, voor elektra is hetzelfde aan de hand. We gebruiken dus 71% minder dan huishoudens in de buurt en 249% minder dan het landelijke gemiddelde. Ja, het staat er echt, 249% minder dan het landelijk gemiddelde. Ongelofelijk dat je na twee weken met dit geklungel op de proppen komt. Eneco slaat zich in reclames op de borst het beste met zijn klanten voor te hebben, ze voor te lichten over gebruik, besparingsmogelijkheden, groene stroom enz. enz.
Het wordt tijd dat ze voor hun website mensen in dienst nemen die kunnen rekenen!
De ‘bescheiden meubels’ van Alain Fornells in het plaatsje Bassan, boven Béziers, waren voor mij hét hoogtepunt van onze reis in juni/juli 2016 (en een tweede bezoek, begin 2017). Beide keren waren Hanneke en ik zijn enige gasten en kregen uitgebreide rondleidingen door de expositieruimtes en het atelier van deze bijzondere man. Op de site van Henk van Es is een eerste indruk (tekst, foto’s, video’s en links)van zijn werk te krijgen . Maar pas toen we hem ‘in levende lijve’ meemaakten werd duidelijk hoe mooi, bijzonder en aangrijpend het werk van deze kunstenaar is. Dan wordt ook duidelijk dat het niet alleen om de meubels gaat, maar misschien nog wel meer over zijn verhalen en de manier waarop hij die presenteert. Waarbij goed begrijpen van de Franse taal (met z’n Catalaanse dialect) wel een vereiste is.
In een speciaal daarvoor gerenoveerd oud huis, naast zijn woonhuis, zijn op drie verdiepingen de tientallen werken te vinden. Ronduit mooie meubel zijn het, nostalgisch, dromerig, verrassend, luidruchtig en soms aangrijpend, zoals het werk over de gezonken onderzeeër Koersk. En steeds met dat gesproken woord, eigenlijk meer performances van Alain.
Kijk vooral ook op zijn mooie site met o.a. een soort 3D-bezoek, meer video’s en verhalen. Eén daarvan heb ik hieronder proberen te vertalen. Waarbij blijkt dat het Frans op de een of andere manier toch mooier en beeldender klinkt dan het Nederlands. Het gaat om de tweede video op zijn pagina L’artiste.
De bescheiden, vriendelijke, poëtische manier waarop hij de bovenstaande vraag beantwoordt zegt veel over hoe hij in het leven staat. Nogmaals: mijn vertaling hieronder geeft dat maar gedeeltelijk weer.
“Voor mij zou dat vooral een beetje ‘eeuwigheid’ moeten zijn, eeuwigheid op een menselijke schaal. Voor ons, bijvoorbeeld voor een tuinier is dat als hij de bloemetjes ziet verschijnen aan de erwtenstruik. Als hij die weer ziet, is dat voor hem eeuwigheid. Dat is duurzame ontwikkeling, iets dat op een deugdelijke manier is gemaakt en heel vele jaren bruikbaar. Of het nu gaat om een huis dat je nieuw bouwt of renoveert. Dat je het zo verantwoord mogelijk doet, en het dus niet nodig is dat je al na korte tijd van alles weer moet kapotmaken en vervangen. Voilá, dat je ervoor zorgt dat het niet kapot hoeft gemaakt te worden. Een huis, een auto of wat dan ook. En als er dan toch iets kapotgemaakt of vervangen moet worden, dat het ‘afval’ weer hergebruikt kan worden. Zoals ik plankjes van oud verpakkingsmateriaal ook weer gebruik.”
Rob van Eeden blog 