Tijdens de volgende etappe bezochten we Le jardin des deux mondes in Quatre-Champs (nummer 32 in de lijst) en Burg Schönewolf in Saarbrücken (nummer 76).

De tuin in Quatre-Champs bood – vanaf de weg – een desolate aanblik: een grote verzameling nauwelijks geordende rommel. Veel van de verticale maaksels waren omgevallen en een boom omgewaaid. Zou er een hevige storm hebben gewoed?
E.e.a. werd bevestigd door de maker Gérald Finot die naar buiten kwam snellen toen we het tuinpad opliepen. Er was inderdaad een storm geweest en van alles omgewaaid en kapot gegaan. Toegang tot de tuin konden we niet krijgen.
En het is de vraag of het ooit nog goed komt met deze OE. Het kan natuurlijk een tijdelijke inzinking zijn geweest, maar Gérald maakte een vermoeide en verwarde indruk, vertelde dat hij zijn andere huis, schuin tegenover de tuin, aan het verkopen was en vroeg ons een andere keer, later, terug te komen.
Zonder verder veel bekeken te hebben vertrokken we, mijmerend over het lot van deze en andere OE’s, als de maker ervan is overleden of niet meer in staat om zijn/haar werk te onderhouden.

In Saarbrücken daarentegen was zeker geen sprake van verval. Daar werd nog druk gebouwd aan het ‘Middeleeuwse slot’ in de achtertuin van Heinz en Hildegard Schönewolf. Op een van te voren afgesproken zondag bezochten we ze.
Het kasteel, tegen de achterwand van hun tuin (een steile rotswand) was al van buiten enigszins te zien. Rondborstige Hildegard begroette ons allerhartelijkst nadat we aan de poort klopten en leidde ons door een propvol atelier naar de eigenlijke achtertuin.

Daar zagen we het slot in zijn volle glorie. Meer dan veertig jaar bouwt de nu tachtigjarige Heinz er al aan. Met echte loodzware granietblokken, cement, hout, dakpannen en ander materiaal.
Hij is niet te stuiten, ook op deze zondag is hij druk bezig. Vooral met de ‘hoofdtoren’ van meer dan 15 meter hoog, die tot stand komt achter de steiger links op de foto.

Hildegard leidt ons -druk vertellend – rond in een wirwar van gangetjes, kamertjes en wenteltrapjes die zich allemaal achter deze gevel bevinden, evenals een heuse visvijver met karpers. Overal reliëfs aan de muren, schilden, wapens, harnassen en wat al niet meer. En niet te vergeten de door Hildegard verzorgde planten op en aan de vensterbanken, balkonnetjes en gevel. Ondanks dat het (binnen) een nogal rommelige indruk maakt, met overal stof, elektriciteitsdraden, bakken met gereedschap en bouwmaterialen, is het begrijpelijk dat deze OE veel bezoek trekt, zelfs als trouwlocatie. Anton Pieck zou het ongetwijfeld ook heel graag bezocht hebben.

Een aardig filmpje is op Youtube (en niet op de site van Henk van Es) te vinden: https://www.youtube.com/watch?v=KS0aHGRz9Mo.