Aan het einde van onze groepsreis door (een heel klein stukje van) Brazilië hadden Hanneke en ik een weekje samen. De laatste dagen daarvan brachten we in Sao Paulo door. Even voor het idee: 22 miljoen mensen op een stukje zo groot als Zuid Holland. We hadden het geluk dat de 29ste Biënnale nog net open was, een tentoonstelling van meer dan honderd, voornamelijk Zuid Amerikaanse kunstenaars. Een bijzondere dag.
We vertrokken tegen het eind van de ochtend vanuit ons hotel aan de Avenida Paulista (zeg maar de Champs Elysées van Sao Paulo, maar dan met veel meer en veel hogere wolkenkrabbers).
Op die Avenida, maar ook elders in de stad was het meest opvallende, de overdadige aandacht voor Kerst en vooral Santa Claus, die werkelijk overal, vaak meer dan levensgroot aanwezig was. En dat bij een temperatuur van meer dan 30 graden Celcius.
Het was een flinke wandeling, waarbij we, aan het einde in de buurt van het Biënnale expositiegebouw, verstrikt raakten in een netwerk van brede autowegen, fly overs en viaducten, waarlangs het waanzinnige verkeer dat dag en nacht door de stad raast, geleid wordt. Toen we dat overwonnen hadden, kwamen we in het – zeg maar – Central Park van Sao Paulo. Met een aantal bijzondere gebouwen van de architect die ook Brazilia heeft gebouwd: Oscar Niemeyer. Een theater met het uiterlijk van een ruimteschip en het gebouw van de Biënnale, binnen en buiten zeer indrukwekkend. Met daarvoor nog golvende tuinen in typische Niemeyer stijl.
(wordt vervolgd)
