Als belijdend (maar niet fundamentalistisch) atheïst put ik veel troost uit de EO en Radio Maria, waarover ik op mijn oude weblog al eens schreef.
Recent luisterde ik – tijdens de nachtelijke uren – weer eens naar Radio Maria en hoorde een interview met Laetitia van der Lans over een bedrijf dat ze heeft opgezet om parochiebladen te ondersteunen bij het verbeteren van hun uiterlijk, communicatie, verspreiding etc. Een idealistische tante die haar veilige baan bij KRO/RKK verliet om zich, samen met haar man te storten in dit avontuur. Daartoe mede aangezet door een wonder in hun leven, een vierde kindje.

Ze opereren onder de naam: De Zalige Zalm, waarvoor ze op hun website de volgende motivatie geven. “Het verhaal van God en mensen, zoals dat ons wordt overgeleverd in de Bijbel en door de christelijke traditie, gaat ons aan het hart. Het heeft ons geraakt en heeft een vuur ontstoken dat niet meer dooft. Zoals een zalm tegen de stroom inzwemt, zoeken wij naar middelen om dat verhaal, waarin geloof, hoop en liefde centraal staan, door te vertellen. Eigentijdse middelen, die het mogelijk maken om met elkaar te praten over je diepste drijfveren. Want het verhaal van God en mensen is te kostbaar om verloren te laten gaan.”

Helemaal snappen doe ik het niet, maar ik word echt blij van zo’n verhaal, het klopt, deze mensen doen wat ze willen, hoe onzinnig ik het – inhoudelijk – misschien ook mag vinden, hier heb ik bewondering voor. Ja, de menselijke geest zit vreemd in elkaar. Zo heeft god me nu eenmaal gemaakt, denk ik dan maar.
Maar om het nou De Zalige Zalm te noemen. ‘Communiceert’ dat echt?
Ik moet wel toegeven, zo’n naam vergeet je nooit meer.