Met dank aan zerobs.net

In antwoord op mijn vorige blog ontving ik een zeer lange mail van de hr Kemme. Die publiceer ik hier niet, maar mijn antwoord wel, waaruit de inhoud van zijn bericht makkelijk is af te leiden.

Geachte hr Kemme,
Dank voor uw uitgebreide reactie, waar een hoop op te zeggen is.
Ten eerste hebt u gelijk dat het een nogal emotioneel stuk is, niet erg genuanceerd, to put it mildly, maar dat permitteer ik me op mijn eigen persoonlijke blog. Ik voel me af en toe nogal verwant met Wim de Bie die bij tijd en wijle ook zeer boos kon worden om het een of ander. 
Om op enkele van uw punten meer zakelijk in te gaan het volgende:

• De titel van uw stuk, ontleend aan uitspraken van de huidige paus, luidt Dictatuur van het Relativisme, beiden met hoofdletters. Alleen die titel stuit me al tegen de borst. Dictatuur? Meent u werkelijk dat katholieken het slachtoffer zijn van een dictatoriale aanpak. Er is vrijheid van godsdienst in ons land, vrijheid van godsdienstig onderwijs, alles verankerd in de grondwet. Dat uw kerk hier en daar de wind flink tegen heeft, kan toch echt niet geweten worden aan een dictatoriale aanpak van de niet katholieken, of relativisten, zoals u ze noemt.
• En dat u inmiddels tot een minderheid behoort, zeker in Nederland, dat is ‘ons’ toch ook niet aan te wrijven. U gedraagt zich als een allochtoon, die als hij op een vergrijp wordt aangesproken, zegt: “Zie je nou wel, we worden altijd gediscrimineerd.” Maar goed, dat vergeef ik u, het hoort nu eenmaal bij zich in de verdediging geduwd voelende minderheden. Allah!
• Dan dat Relativisme, ook zo’n term, die – uit de mond van uw paus – eigenlijk een heel eigen betekenis krijgt. Feitelijk een filosofische term die op zeer verschillende manier kan worden opgevat en uitgelegd, wordt het hier geplakt op iedereen die niet katholiek is. De anderen, de hele rest van de samenleving is relativistisch, hecht geen waarde aan absolute waarheden zoals die door u aangehangen worden over goed en kwaad, leven en dood en nog zo wat. Maar klopt dat eigenlijk wel? Is onze samenleving zo relativistisch als u suggereert? Ik weet het niet, wel weet ik dat er een hoop mensen rondlopen die er ook zeer uitgesproken ideeën op nahouden, waar ze absoluut in geloven, en dat geldt ook voor hun normen en waarden.
Persoonlijk ben ik atheïst, en daar ‘geloof’  ik absoluut in, daar ben ik net zo zeker van als u van de kruisdood van uw heiland. Maar om het wat dichter bij huis te houden: ik (en velen met mij) geloven in goed en kwaad, en hanteren waarden en normen van respect, aandacht, liefde en vrede. Daar hebben we geen christus, buddha, mohammed of wie dan ook voor nodig. Kortom, ik ben geen relativist, wat dat ook precies zou kunnen zijn, en ik geloof in absolute waarheden, net zo als u. En wie er gelijk heeft, u mag het zeggen, en ik vrees het antwoord al.
• En dan het ‘feit’ dat geen enkele instelling gedurende 2.000 jaar continue een boodschap van liefde en waarheid heeft verkondigt. Dat u me vraagt om nader te verklaren waarom ik daar zo negatief of reageer, kan ik niet goed vatten. Maar goed, daar gaat ie dan. Meent u serieus dat de katholieke kerk sinds 2.000 jaar een boodschap van liefde en waarheid brengt? Ooit gehoord van de kruistochten, de inquisitie, de Katharen, de jodenvervolging in de Middeleeuwen en daarna? Je kunt van alles zeggen over de katholieke kerk, maar dat ze continu een boodschap van liefde bracht? Kom nou! 
Er zal altijd wel iets of iemand zijn geweest binnen uw kerk die het beste bedoelde, en met liefde en waarheid de wereld tegemoet trad, maar de officiële kerk, die instelling waarover u het hebt, die kerk heeft heel vaak in zijn handelen aan de (absoluut) foute kant gestaan.
• Zeven jaar geleden maakte ik een fietstocht naar Santiago de Compostela, niet als bedevaart, maar – onder andere – als een soort geschiedkundig onderzoek naar een van de oudste ‘wegen’ in Europa, die voor Santiago al naar Finisterra (het einde van de wereld) leidde. Tijdens die reis werd ik in veel Spaanse kerken overweldigd door beelden van Sint Jacob, Matta Mores, de Morendoder, zoals de Spanjaarden hem zien. Tientallen keren, meer dan levensgroot, staand op hopen dode Moren, kinderen, vrouwen, naakt en met afgerukte ledematen. Dat is voor mij (ook) de katholieke kerk, met een hoop goeds misschien, hier en daar, maar met veel meer kwaad. 
Om nog maar te zwijgen van de pauzen, van laten we zeggen voor 1.600, de eerste 1.600 jaar van die door u genoemde 2.000 jaar vol liefde, waarheid en vrede. Laat me niet lachen. Eerder dood, verderf, marteling, verkrachting, uitbuiting, onderdrukking, zelfverrijking, alle doodzonden op een rijtje met pauzen als aanvoerder en slechte voorbeeld, ad infinitum. Ook nu nog.
• De paus besloot dat de Rooms-Katholieke Kerk op Goede Vrijdag (in de Latijnse mis) weer bidt voor de bekering van de joden. Vorig jaar wilde de paus de oorlogspaus Pius XII zalig verklaren en alleen na veel joodse protesten zag hij van zijn voornemen af. Bisschop Richard Williamson, need I say more? En dan hebben we het nog niet eens gehad over de recente schandalen, waar de Katholieke kerk zijn liefde en waarheid wel op een heel speciale manier toonde voor jonge kinderen.
 Om je – in zo’n situatie, en met zo’n verleden – op de borst te kloppen als behorend tot de ‘enige’ instelling die sinds 2.000 jaar continu liefde en waarheid brengt, is ronduit arrogant, maar ook van elk rationeel besef over de geschiedenis van de eigen kerk gespeend.

Even dacht ik dat het Radio Bergeijk was, maar nee, toch echt Radio Maria. Met pastoor Penne, Andy voor vrienden, uit Bergeijk, in het programma Van Harte Katholiek.
Mijn Opa was garagehouder, ik bewonder hem al jaren.
Is dit een teken van boven? LEES VERDER.